Człowiekowi do życia niezbędne jest pożywienie. Warunkuje ono jego byt, jest fundamentem zaspokajania potrzeb wyższego rzędu. Kiedy jednak jedzenie pełni funkcje w sprzeczności z tą podstawową, wówczas tworzy się przestrzeń dla rozwoju patologii, czym jest zaburzenie odżywiania. Jednym z tych zaburzeń jest bulimia nerwoza, czyli wilczy głód objawiający się zjadaniem dużych ilości pokarmu w ciągu krótkiego czasu. Konsekwencją takiego zachowania są czynności pozbywania się jedzenia z organizmu poprzez różne, czasem bardzo niekonwencjonalne sposoby, dobrze znane osobom chorujących na tę chorobę. Paradoksalnie, jedzenie jest wówczas zarówno przyjacielem jak i wrogiem człowieka dotkniętego tym zaburzeniem. Życie chorego staje się wówczas pasmem destrukcyjnych zachowań o cechach błędnego koła.
Psychoterapia grupowa osób chorujących na bulimię prowadzona jest według programu mojego autorstwa. Tworząc go, bazowałam na doświadczeniach zdobytych poprzez udział w licznych szkoleniach, warsztatach terapeutycznych, konferencjach a także studiując literaturę fachową.
W większości przypadków kryzys małżeński nie jest patologią, bo uczucia i zachowania, które mu towarzyszą, choć bardzo niekiedy burzliwe i dramatyczne uwarunkowane są trudnymi sytuacjami, a nie zaburzeniami osobowości małżonków.
O kryzysie małżeńskim mogą świadczyć zróżnicowane znacznie oczekiwania partnerów w zaspokajaniu potrzeb intymności, bezpieczeństwa czy zaufania w obrębie związku jak i poza nim. Dochodzi wówczas do rozczarowania zwłaszcza, gdy oczekiwania te są nierealistyczne a małżonkowie nastawieni na doświadczanie tego co ich łączy, zapominają, że to co ich dzieli jest równie ważne, bo umożliwia wypracowanie strategii radzenia sobie z ich konsekwencjami.
Psychoterapia grupowa to forma leczenia, w której terapeuta pełni rolę lidera grupy a swoimi interwencjami uruchamia procesy leczenia uczestników. Jest to swojego rodzaju korygowanie zaburzeń, które powstały w późniejszych okresach rozwojowych, związanych z wchodzeniem w grupy społeczne i aktywne uczestnictwo w nich ( szkoła, studia, praca, kręgi pozazawodowe, przyjaciele).
Początkowo, uczestnicy terapii grupowej jak i innych rodzajów terapii przeżywają niepewność, lęk, napięcie w związku z nową sytuacją, co czasami skutkuje naprzemiennym wycofywaniem się i powrotami. Poczucie bezpieczeństwa i akceptacji w obrębie grupy wzmacnia motywację do leczenia.
Strona 1 z 2