Terapeuta rodzinny koncentruje uwagę na zaburzeniach jednego, bądź kilku członków rodziny zmierzając do przewrócenia zdrowia tym osobom, obejmując jednocześnie opieką cały system rodzinny, wykorzystując jego lecznicze mechanizmy.

System rodzinny rozumiany jest tu jako układ społeczny, którego elementy (ludzie) nie stanowią zwykłej jego sumy, lecz tworzą skomplikowaną sieć relacji, więzi, kompetencji i pełnionych ról, stanowiąc tym samym jednorodną strukturę rodzinną.

 

Psychoterapia rodziny zajmuje się sytuacjami kryzysowymi, konfliktami, komunikacją, relacjami rodzinnymi, dociekając przyczyn i ich powiązań z powstałymi zaburzeniami chorobowymi jej członków.

 

Rodzina często funkcjonuje w oparciu o symbole, rytuały przekazów międzypokoleniowych (trans generacyjnych), których istotny sens wraz z upływem czasu uległ już zatarciu( tradycja rodzinna, zwyczaje, przesądy).Znaczące bywają zwłaszcza mity rodzinne jako ślady po działaniu czy istnieniu dawno zmarłego już członka rodziny, wywierające nadal znaczący wpływ na jej strukturę poprzez trwałość ich przekazów.

Rodzina, dostarczając oparcia swoim członkom, kształtuje pełnienie ról i kompetencji tak, aby zaspokoić rozwojowe potrzeby a czasem i patologiczne, przyczyniając się tym samym do podtrzymania objawu chorobowego jednego z nich. Bywa, że to właśnie objaw stabilizuje strukturę rodzinną czyniąc ją w konsekwencji patologiczną.

Zmiany wprowadzane do systemu rodzinnego w trakcie terapii doprowadzają w rezultacie do zdrowienia chorej osoby, poprzez wielokierunkowe oddziaływanie na strukturę rodzinną i na nią samą.

Równoległe leczenie zaburzonej jednostki, oraz struktury, której jest ona częścią doprowadza do realizacji celu terapii, czyli przewrócenia systemowi rodzinnemu zdolności samoregulacji w płynnym przechodzeniu z jednego na drugi szczebel cyklu rozwojowego.